پاسخ اجمالی:
از قراین ذیل مشخص می گردد مقصود از آیه ولایت نه همه مومنین که فقط بعض خاصی از آنهاست: صفت ویژه این مومنین یعنی انفاق در حال رکوع، عطف شدن این بعض خاص از مومنین بر خدا و رسول که افاده ولایت داشتن این بعض خاص را می کند، ولایت به معنای محبت و نصرت بین همه مومنین عمومیت دارد اما ولایت در این آیه به معنای سرپرستی است و مخصوص بعض خاصی از آنهاست.
پاسخ تفصیلی:
عبارت «الَّذِینَ آمَنُوا» در آیه ولایت همه مؤمنان را شامل مى شود، ولى این شمول و عموم مقصود نیست، بلکه مقصود، بعضى از مؤمنان است; زیرا:
اوّلا: براى آنان صفت ویژه اى بیان شده است و آن عبارت است از اقامه نماز و دادن زکات در حال رکوع در نماز; «الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاةَ وَیُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَهُمْ راکِعُونَ».(1)
ثانیاً: « الَّذِینَ آمَنُوا» بر کلمه « رَسُولُهُ»عطف شده است، چنان که کلمه « رَسُولُهُ» بر کلمه« اللهُ»عطف شده است. مفاد آیه این است که خدا و رسول خدا و مؤمنانى که توصیف شده اند بر مخاطبان آیه یعنى جامعه مؤمنان ولایت دارند. و اگر مراد از «الَّذِینَ آمَنُوا...» عموم مؤمنان باشد لازم مى آید که همه مؤمنان، هم ولىّ و هم مولّى علیه باشند; یعنى هم ولایت مدار و هم ولایت پذیر باشند، در حالى که با کلمه «ولىّ» در آیه سازگارى ندارد; زیرا از باب تفاعل نیامده است.
ثالثاً: ولایت به معناى محبّت و نصرت، عمومیّت داشته و دو جانبه است، ولى ولایت به معناى سرپرستى و رهبرى، یک جانبه بوده و طرفینى نیست. بنابر این مقصود از « الَّذِینَ آمَنُوا...» عموم مؤمنین نیست.(2)
تا کنون هیچ نظری برای این مطلب درج نشده است.